Dit schilderij is recent tot stand gekomen. Het verbindt een autobiografisch element aan - ook weer - Turner. Hier zie je rechtsonder de moeder van de schilder, aan de telefoon, zoekend hoe ze verbinding moet maken met de mast van het schip dat daarachter ligt. Helaas is het schip gestrand en dateert het uit de eerste helft van de 19de eeuw. Dus van 'verbinding' in de tegenwoordige betekenis van het woord zal het niet komen. Ook nu zal ze geen verbinding meer kunnen maken. Ze is niet meer in deze wereld. Ook de kleurvlekken, die het patroon op haar blouse vormen, zijn aan het verwaaien; de tijd zal alles tot stof doen vergaan. Maar toch is de houding waarin ze hier zit en de verbetenheid waarmee ze de telefoon hanteert iets, dat haar typeerde bij leven. En zo blijft ze verbonden met haar kinderen en kleinkinderen.